ΤΟΤΕ, ΕΓΩ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ... ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΕΣΚΑΣΑ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΤ ΜΟΥ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΦΤΑ ΗΜΕΡΕΣ ΓΥΡΙΣΑ ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΜΟΥ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΦΥΓΕΙ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙ ΜΕ ΠΙΑΣΑΝΕ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΕΙΛΑΝΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΚΑΜΑ. ΟΤΑΝ ΠΑΤΗΣΑ ΕΚΕΙ ΕΝΙΩΣΑ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΚΟ... ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΖΩΗ, ΑΚΟΥΓΑ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ.
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΟΡΚΙΣΤΩ... ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΡΙΞΑ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΝΙΩΘΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ, ΚΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΑΡΝΙΟΤΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ. ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΣΤΟΙΧΗΣΕ.
ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΕΣΚΑΣΑ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ... ΤΩΡΑ, ΠΟΥ Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΔΩΣΕ ΑΠΟΣΗΜΙΩΣΗ...Σ' ΟΣΟΥΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ, ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΕΙΠΑΝ ΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣ ΓΙΑ ΕΦΤΑ ΜΕΡΕΣ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΑΥΤΟ... ΑΛΛΑ ΚΑΤΕΛΗΞΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ... ΑΠ' ΤΟ ΒΟΡΡΑ ΩΣ ΤΗ ΜΠΟΒΑ - ΜΑΡΙΝΑ
Οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας στον Πόλεμο του '40
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου